کاربرد چاپ زیستی در تحقیقات بیولوژیکی چیست؟

تحقیقات بیولوژیکی را می توان با چاپ زیستی بهبود بخشید

نتایج و پیامدها

محققان پیشنهاد کردند که مطالعات بیشتر می تواند از پرینت زیستی سه بعدی برای آزمایش زنده ماندن، تقسیم و هویت سلولی در یک "محیط قابل تنظیم" استفاده کند. چاپ زیستی سه بعدی قبلاً در پروژه های بیولوژیکی مانند رشد اندام ها و تولید جایگزین های گوشت استفاده شده است. این یک زمینه بسیار جالب است که برخلاف برخی از کاربردهای پرینت سه بعدی، برای کشف علمی و نه فقط برای کاربردهای تجاری مهم است. اگر می خواهید گزارش کامل را بخوانید، در Science.org موجود است (لازم است وارد شوید). خلاصه آن را می توانید در وبلاگ خبری دانشگاه بیابید ICI.

یک مطالعه اخیر از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی از پرینت زیستی سه بعدی برای تولید سلول های گیاهی برای ارزیابی سودمندی این روش در تحقیقات بیولوژیکی استفاده کرد. آنها آرابیدوپسیس (شاهی که اغلب در تحقیقات ژنتیکی استفاده می شود) و سلول های سویا تولید کردند. سلول های چاپ شده با چاپ سه بعدی زنده مانی کافی داشتند و به تولید میکروکال ها - گروه هایی از بافت های گیاهی - ادامه دادند که نشان می دهد با موفقیت تولید شده اند. این نتایج نشان می دهد که چاپ زیستی سه بعدی می تواند حداقل به اندازه روش های سنتی تولید مثل سلول های گیاهی موثر باشد.

زنده ماندن سلول های تولید شده توسط چاپ زیستی نشان می دهد که دانشمندان می توانند از آن به عنوان جایگزینی برای پیپتینگ استفاده کنند، به ویژه به این دلیل که " پس از چاپ زیستی، امکانات بهتری برای پردازش با توان بالا و کنترل معماری سلولی ارائه می دهدبه گفته یکی از نویسندگان مربوطه، پروفسور راس سوزانی. تولید میکروکال ها نشان می دهد که این سلول ها می توانند دوباره به چرخه سلولی بپیوندند و مانند سلول های عادی تقسیم شوند. در نهایت، مطالعه هویت سلولی نشان می دهد که:

برای سلول های زنده، محققان توانستند تولید میکروکالی ها، یعنی گروه هایی از سلول های پارانشیم سازمان یافته، نوعی سلول گیاهی را ارزیابی کنند. از سرگیری چرخه سلولی همزمان با القای ژن های چرخه سلولی مرکزی و ژن های مربوط به بازسازی سلولی بود. در اصل، آنها باعث شدند که سلول های چاپ شده زیستی چرخه سلولی خود را دوباره راه اندازی کنند و تولید مثل کنند. محققان دریافتند که پس از 14 روز، به طور متوسط \u200b\u200b90 درصد از سازه های چاپ شده زیستی 5-6 میکروکالوس تشکیل داده اند. این نشان می دهد که سلول های چاپ شده زیستی سه بعدی پتانسیل تقسیم سلولی را دارند و مانند سلول های تولید شده با روش های سنتی رفتار می کنند.

این تیم از یک روش چاپ زیستی به نام اکستروژن پنوماتیک استفاده کرد (اعتبارات تصویر: تحقیقات پیشرفته نانوبیومد روی ResearchGate)