چاپگر سه بعدی رزین اکستروژن توسعه یافته « Fabbaloo

اعضای کانال یوتیوب Proper Printing تصمیم گرفتند فرآیندهای چاپ سه بعدی FFF و SLA را با هم ترکیب کنند و نتایج جالبی به دست آورد.

ایده این بود که انتهای داغ یک پرینتر سه بعدی FFF را با یک نازل سرنگ مانند که رزین فوتوپلیمر را تحویل می داد، جایگزین کنیم. رزین بلافاصله پس از خروج از نازل توسط لیزر مناسبی که به فضایی که در آن سوی نوک قرار دارد، جامد می شود.

پس از تأیید اینکه اصول اولیه این مفهوم واقعاً قابل اجرا هستند، شون سپس سر ابزار را برای نگه داشتن لیزر و نازل دوباره طراحی کرد. به منظور ارائه انرژی نور UV به شیوه ای مناسب، پرتو لیزر با استفاده از الیاف شیشه ای که به صورت دایره ای در اطراف نازل قرار گرفته بودند، تقسیم شد. این اجازه می دهد تا انرژی نور UV بدون توجه به جهت سر ابزار به رزین مرطوب برخورد کند. همچنین خود منبع لیزر نسبتاً بزرگ و سنگین بود و نمی توان آن را روی سر ابزار نصب کرد. این مشابه وضعیتی است که در برش های لیزری وجود دارد، جایی که پرتو توسط آینه ها به سمت هدف هدایت می شود.

در نهایت، به نظر من این رویکرد راه های زیادی برای شکست دارد که می تواند برای اکثر اپراتورها چالش برانگیز باشد. توانایی یک بار کارکردن چیزی به این معنا نیست که هزاران بار برای دیگران کار خواهد کرد.

در ویدیوی زیر، Schone کل تجربه آزمایشی طراحی دستگاه Frankenstein "FRF" را مرور می کند. به دلیل انتخاب او برای استفاده از لیزر به جای چراغ های LED، نگرانی های ایمنی وجود داشت. Schone مجبور بود در طول آزمایشات از محافظ چشم استفاده کند و همچنین از دستگاه استخراج کننده دود همانطور که مرسوم است هنگام کار با رزین فوتوپلیمر سمی استفاده می کرد.

این آزمایش با کمی تنظیم پیش می رود، همانطور که انتظار می رود زیرا این یک فرآیند چاپ سه بعدی کاملاً جدید است. یک مسئله این بود که رزین قبل از خارج شدن در نازل در حال جامد شدن بود زیرا نور UV به داخل نشت می کرد. همانطور که خواهید دید این با نوار الکتریکی مات ثابت شد.

و او انجام داد!

اما آیا می توان این دو فناوری بسیار متفاوت را با هم ترکیب کرد تا یک چاپگر سه بعدی "FRF" منحصر به فرد را تشکیل دهد؟ Jón Schone از Proper Printing تصمیم گرفت نحوه انجام این کار را بیابد.

پرینت سه بعدی FFF به دلیل هزینه کم، روش های ایمن و نتایج خوب، محبوب ترین فرآیند این روزها است. FFF شامل حرارت دادن یک رشته ترموپلاستیک به نرمی "خمیر دندان" و سپس قرار دادن آن در یک الگو، لایه به لایه است.

آیا مفهوم "FRF" می تواند به یک محصول تجاری تبدیل شود؟ به چند دلیل فکر نمی کنم این اتفاق بیفتد.

از طریق یوتیوب

منبع

اول اینکه کار با رزین اصلا جالب نیست. سمی، کثیف و گران است. در واقع، تنها دلیلی که اصلاً توسط پرینترهای سه بعدی رزینی ارزان استفاده می شود، این است که امکان چاپ چاپ با کیفیت بسیار بالا وجود دارد. شما اساساً درد عملیاتی را با وضوح معامله می کنید.

پرینت سه بعدی SLA شامل استفاده از رزین فوتوپلیمر است که وقتی در معرض مقدار کافی نور ماوراء بنفش قرار می گیرد، اغلب توسط لیزر، جامد می شود. لیزر مسیرهای "جامد" را از طریق سطح رزین ردیابی می کند و لایه به لایه اشیاء را ایجاد می کند.

در نهایت، مفهوم اولیه کار نکرد، اما طراحی مجدد شامل دو واحد لیزری کناری به نظر می رسید بهتر عمل کند، اما هنوز کاملاً موفق نبود. به نظر می رسد مشکلات زیادی برای حل وجود دارد، و به نظر می رسد که در یک ویدیوی آینده از Schone تلاش شود.